Trust me, you're lovely

Hey Greet, ben jij dat?

“Hey, Greet, ben jij dat?”.
Een jonge vrouw op een bakfiets roept me na.  Ik stop naast haar aan het rode verkeerslicht en ik kijk haar aan.
“Ik herkende je niet. Waar zijn al die kilo’s gebleven?” zegt ze ondeugend.

Een paar jaar geleden zat ik met haar in een improgroepje. Sofie te zien en haar stem te horen, maakt me telkens blij. 
Als ik thuis kom, ga ik voor de spiegel staan.  Ik ben het soms vergeten dat ik er anders uitzie dan jaren geleden. 
Vandaag draag ik een tricot broek, met een veredeld kippenpootdessin, een pied-de-poule zoals mijn moeder zei. Ik heb mijn nagels in een bijbehorende kleurstelling gelakt, zwart, blauw en geel.  
Ik ga een douche nemen. Ik leg, als ik mij uitkleed, mijn kleren in de juiste volgorde klaar om erna terug makkelijk aan te trekken.  
Tijdens het douchen herinner ik mij de leuke impro-les die ik met Sofie in mekaar had gestoken. We hebben er plezier aan beleefd. 
Het warme water van de douche strijkt mijn ego glad, dat enigszins was opgedoft door de lof die Sofie mij had toe geroepen.